fale radiowe

См. также в других словарях:

• fale eteru — {{/stl 13}}{{stl 7}} fale radiowe; radio {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• fale ultrakrótkie — {{/stl 13}}{{stl 7}} fale radiowe (elektromagnetyczne) o zakresie długości 1–10 m, wykorzystywane głównie w radiofonii i telewizji {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• radiowy — «związany z radiem (stacją nadawczą, odbiornikiem radiowym lub radiem instytucją); nadawany przez radio, przekazywany za pomocą fal elektromagnetycznych» Antena radiowa. Słuchawki radiowe. Sygnały radiowe. Audycja radiowa. Program radiowy.… …   Słownik języka polskiego

• fala — ż I, DCMs. falali; lm D. fal 1. «wał wodny, wzniesienie wody powstające wskutek ruchu cząstek wody w płaszczyźnie pionowej, wywołanego głównie przez działanie wiatru; bałwan; także: powierzchnia wody, nurt» Fala morska, sztormowa. Wysoka fala.… …   Słownik języka polskiego

• antena — ż IV, CMs. antenanie; lm D. antenaen 1. «urządzenie do wysyłania lub odbierania fal radiowych, którego działanie polega na zamianie drgań elektrycznych na fale elektromagnetyczne lub odwrotnie; stanowi część każdego nadajnika lub odbiornika»… …   Słownik języka polskiego

• elektromagnetyczny — fiz. «odnoszący się do elektromagnetyzmu; polegający na wywołaniu pól magnetycznych przez poruszające się ładunki elektryczne i pól elektrycznych przez zmienne pola magnetyczne» Promieniowanie elektromagnetyczne. ∆ Fale elektromagnetyczne… …   Słownik języka polskiego

• eter — m IV, D. u, Ms. etererze; lm M. y 1. chem. etery «związki organiczne, pochodne alkoholi, ciecze lotne, łatwopalne, stosowane w lecznictwie, przemyśle, do celów laboratoryjnych itp.» ∆ Eter etylowy a. pot. eter «ciecz bezbarwna, lotna o… …   Słownik języka polskiego

• kierunkowy — «wskazujący, wytyczający kierunek; zwrócony w jakimś kierunku» ∆ biol. Ruch kierunkowy «reakcja ruchowa roślin oraz niższych zwierząt (np. wirczyków, polipów, jamochłonów, liliowców) zachodząca pod wpływem bodźca zewnętrznego, np. u roślin zmiana …   Słownik języka polskiego

• odbić — dk Xa, odbićbiję, odbićbijesz, odbićbij, odbićbił, odbićbity odbijać ndk I, odbićam, odbićasz, odbićają, odbićaj, odbićał, odbićany 1. «spowodować zmianę kierunku biegu cząstek lub fal, stanowiąc dla nich nieprzenikliwą powierzchnię» Planety… …   Słownik języka polskiego

• radiotelefonia — ż I, DCMs. radiotelefonianii, blm «rodzaj telefonii, w której do przesyłania sygnałów telefonicznych wyzyskuje się fale radiowe» …   Słownik języka polskiego

• radiotelegrafia — ż I, DCMs. radiotelegrafiafii, blm rad. «telegrafia wykorzystująca fale radiowe do przesyłania sygnałów telegraficznych, przekazywania na odległość znaków pisma» …   Słownik języka polskiego